Roermond, 24 augustus 2015

Hoi Mar,

Het is erg druk geweest gedurende de vakantiemaanden. Ik heb veel diensten moeten draaien. Het voordeel hiervan is dat ik nu vakantie heb en tot oktober maar drie keer hoef te werken. Joepie!

Maar er ligt hier een mooi klusje. Ik had je toch gezegd dat ik voor het schilderwerk een vakman zou laten komen. Die is inderdaad langs geweest en heeft een offerte gemaakt: vijftienhonderd euro! Ik schrok me kapot, ik had op een derde gerekend. Dus ga ik het maar zelf doen, dan verdien ik een halve vakantie.

Verder gaat het hier zijn gangetje. Alleen de hond is erg winderig. Hij ligt lekker te slapen en dan horen we: ‘peup.’ Hij wordt wakker, kijkt naar ons, staat op en loopt naar zijn mand. Vervolgens komt een dikke lucht eerst langs Bert, die bijna over zijn nek gaat. ‘Ik ruik niks’ zeg ik nog, maar dan treft de stank mij in zijn volle sterkte. Ik heb al een ronde steen in zijn voerbak gelegd, zodat hij niet zo kan schrokken en daarbij luchthappen, ander voer gekocht, maar het helpt allemaal niks. We moeten er wel hartelijk om lachen. Ik heb Wuiles voor zijn verjaardag een hele grote knuffelbeer gegeven. Nu zie je hem constant rijden op dat ding. Er zijn dan ook veel loopse teefjes buiten. Gisteren was ik met hem aan de wandel en ik liep een stuk vooruit. Ik stopte om te kijken waar hij bleef en na een tijdje kwam hij de bocht om. Met zijn kop gebaarde hij, heel schattig, dat ik mee moest komen. Alla dan maar. Stond er een knul met een prachtig wit hondje . Wuiles erop af. ‘Zij is loops’ zei de knul, ‘niet dat hij erop kruipt.’ ‘Wil je geen leuk nest met allemaal zwart witte puppies?’ lachte ik. ‘Nee’ riep hij uit, ‘ik ben net vader geworden.’

Wil jij geen hond meer, Mar?

Groetjes
Moon

Hoi Moon,

Ik zou meteen een hond nemen als ik niet in de stad zou wonen maar in een groot huis met veel grond er om heen. Dat is dus niet het geval en ik beheers me. Ik denk er soms heel voorzichtig aan om weer een kat te nemen. Soms, heel soms!

Ik denk al snel aan de dure dierenarts en dat ik niet zo goed ben in opvoeden. Al heel snel is de kat de baas en ik doe wat hij of zij wil. Het resultaat is dat ik te maken krijg met een verwende rot kat. Daarbij moet ik bedenken wat er moet gebeuren met mijn kat als ik onverhoopt het leven laat. Niemand wil dan mijn kat hebben en het beestje komt in een asiel terecht en misschien wel bij een verschrikkelijke gemene baas.

Dat ik zomaar het leven kan laten heb ik vorige week bijna mee gemaakt. Zonder argwaan stapte ik bij een vriendin in de auto na afloop van een feest. Mijn zoon besloot op het laatste moment ook in te stappen. Mijn vriendin drinkt nooit een druppel alcohol maar zij rijdt ook nooit ’s avonds. Dat hebben we gemerkt. Zij begon te rijden en het duurde acht minuten voordat ze de grote, nagenoeg lege parkeerplaats had verlaten. Daarna reed ze bijna de Maas in. Mijn zoon kon nog net vanaf de achterbank op het nippertje aan het stuur rukken. De ruiten waren totaal beslagen maar zijn bleef gewoon door rijden. Tot ik ‘stop’ zei en haar een doekje gaf om de ruiten schoon te maken. We zijn daarna stapvoets naar huis gereden aan de hand van aanwijzingen die mijn zoon haar gaf: ‘rij nu langzaam door, sla nu rechtsaf, stop bij de stoplichten, doe nu maar het grote licht aan enz, enz.’ Moon, het was een dodenrit. Wij waren alle drie totaal van de kaart. Als ik alleen met haar in de auto had gezeten, lagen we nu met auto en al op de bodem van de Maas. Mijn zoon heeft ons leven gered. Dat is dan weer heel mooi...

Groetjes,
Mar