Roermond, 3 januari 2016

Hoi Moon,

Inmiddels ben ik gewend aan mensen die via hun mobile telefoon constant aan iemand melden waar ze zijn, wat ze doen en gaan doen. Hun mobieltje is altijd onder handbereik. Maar tijdens kerst heb ik gezien hoe het uit de hand kan lopen. We waren met familie en goede vrienden bij elkaar. Tien personen.

Een persoon was iedere drie minuten bezig met boodschappen te verzenden op face-book of twitter. Echt ik overdrijf niet. Als ze dat niet deed maakte ze foto’s, filmpjes en selfies met zo’n speciale selfie-stick. Ik heb zoiets nog nooit meegemaakt. Ik vraag me wel af wat ze dan haar face-book vrienden wilde laten weten. Wat we aten, wie er kookte, wat iedereen te vertellen had? Dat was echt niets bijzonders. Maakte ze het interessanter dan het was? Er waren diverse personen die absoluut niet op face-book of op de foto wilden. Ze moest dus selectief te werk gaan. Ze had het er erg druk mee.

Het gevolg was dat ze die dag maar half bij ons was. De andere helft was ze bij haar virtuele vrienden. Zij weet dat ik face-book helemaal niets vind en wrijft me dat geregeld onder de neus. Dat ik wel heel veel mis en dat de contacten toch zo interessant zijn. Ook een argument is dat ik ouderwets ben en dat iedereen het doet. Dat is een non-argument. Ik ben geen trendvolger en bekijk kritisch wat ik wil op dat gebied. Als zij niet zo’n lieve meid was en ook nog familie, had ik gevraagd om maar helemaal naar haar andere vrienden te gaan. Half aanwezige mensen vind ik heel naar. Mijn hulp had een leuke uitspraak en sloeg de spijker op de kop: Door face-book zijn verre vrienden dichtbij en vrienden van dichtbij, ver weg.

Lieve Moon, hoe ga jij om met face-book?

Gr. Mar

Hoi Mar,

Wat een geweldige opmerking van jouw hulp, helemaal waar. Sinds kort heb ik ook een mobieltje, ik was de laatste in Nederland onder de 80 jaar, zonder. Meestal is ie leeg en dan baal ik ervan, want dan wil ik ‘m net gebruiken. Alleen om berichten te zien of misschien om te bellen. Dat is alles. Mijn tablet hangt constant aan de tap, maar die gebruik ik best veel. Meestal zoek ik dingen op, hoe die acteur heet, hoe oud die verbouwde ster eigenlijk is, waar een land ligt of natuurlijk, waar ik wat het beste kan kopen op internet. Ook doe ik ontspannende spelletjes tijdens luisterprogramma’s bij de TV. Dan heb ik nog een computer om te internetbankieren, te spellen of dit te schrijven.

Maar je vroeg me over Facebook. Ik heb een zeer geselecteerd groepje vrienden, ongeveer vijftig, broers en schoonzussen, sommige nichtjes en neefjes, wat pokervrienden, vriendinnen en een paar mensen die ik gewoon leuk vind en collega’s. Daar ontvang ik leuke filmpjes van over grappige, mooie dieren of mooie natuuropnames, of leuke uitspraken. Ook lees ik wat ze gezien of meegemaakt hebben of ze geslaagd zijn voor een studie of iets anders. Ook zie ik foto’s, ook selfies, en dat hoort er nu eenmaal bij. Zelf heb ik één keer geprobeerd een selfie te maken. Wel vijftien foto’s, ik vond ze allemaal even lelijk. Een foto heb ik bewogen en door de vaagheid is dat de facebookfoto geworden. Niet erg goed voor je zelfvertrouwen, die selfies.

Jij, en veel andere mensen zijn erg negatief over social media. Ik niet, ik vind het leuk. Ik kies mijn eigen vrienden en die ik niet goed ken, die weiger ik gewoon. Eergisteren ben ik naar die reünie van de Zwartbroekstraat geweest. Zo leuk, allemaal oude bekenden die mij omhelsden en zo blij waren om mij weer na dertig jaar of zo te zien. Gelijk kreeg ik ook een heleboel vriendschapsverzoeken op FB, maar ik heb ze allemaal geweigerd.

Bij de pokerclub, allemaal mannen, zitten ze tijdens het spel ook vaak te klooien met hun mobiel. Ik vind dat zó ongezellig. Ik ben dan ook de enige die er iets van zegt. Mannen onder elkaar corrigeren elkaar niet, omdat ze de zwakheden herkennen en zich er zelf ook graag schuldig aan willen maken. Maar naar de enige vrouw in het gezelschap moeten ze wel luisteren, soms geef ik hun letterlijk een draai om hun oren, en dat helpt.

Er is een plaats en tijd voor alles, het is maar net hoe je er mee omgaat. De volgende keer Mar, zet je een schaal op tafel en daar gaan alle mobieltjes in. Zo niet, doei!

Doei!
Moon