Roermond, 17 januari 2016

Ha lieve Moon,

Nog even over verdieping in je leven zoeken. Ik meldde me aan bij een nieuw op te richten club om samen tot goede gesprekken met een thema te komen, interessante uitjes te organiseren en bijvoorbeeld in een leesclubje samen te komen. Leek me leuk om nieuwe contacten te leggen, het is op een teleurstelling uitgelopen.

Moon, wij hebben samen nog niet heel lang geleden ons knutselclubje opgericht en wij weten heel goed hoe moeilijk het is om gelijkgestemden aan een tafel te krijgen. Bij ons clubje is de sfeer belangrijk en die is heel goed. Wij zijn belangstellend naar het wel en wee van de ander en willen elkaar goed leren kennen. Wij kijken positief naar wat iedereen kleit, breit of schildert. Het resultaat is niet zo belangrijk, wel de weg er naar toe. We lachen over onze mislukte kunstwerken en zijn trots als het wel ergens op lijkt.

Bij de nieuwe club is het niet aan de orde om elkaar te leren kennen. Ze willen wel uitgroeien tot 60 leden. Om samen naar de film of opera te gaan. Ik heb meteen aangegeven dat ik niet met een wildvreemde groep mensen evenementen wil bezoeken. Als ik ergens naar toe ga, doe ik dat met vrienden en vriendinnen. De nieuwbakken leden waren het er over eens dat de eerste bijeenkomst chaotisch was geweest. Het leek er op dat Iedereen op een gegeven moment op de vlucht sloeg. Er werd geen datum geprikt voor een volgende bijeenkomst, de oprichtster vertelde er niet bij dat zij geen voorzitster wilde zijn dus werd er geen nieuwe gekozen. Hoe ook, niemand kende elkaar voldoende. Maar wat er ook niet is, is een goede sfeer. Naar voorstellen werd niet geluisterd of meteen afgedaan als minderwaardig. Een eerste vereiste is volgens mij elkaar leren kennen. Dat kan door in de eerste tijd heel geregeld bij elkaar te komen en tijd maken voor persoonlijke verhalen. Daarna worden vanzelf groepjes gevormd met een gemeenschappelijk interesse.

Gelukkig kan ik ook een positieve ontwikkeling melden, ik heb er een kennis aan overgehouden, misschien wordt het wel een vriendin. Het heeft nog tijd nodig om te rijpen. Verder heb ik een dame, die keramiste is geweest, gevraagd om de kleiers in ons clubje wat aanwijzingen te komen geven. Zij is 96 jaar en ze lijkt me heel leuk. Moon, hoe denk jij over clubjes?

Mar

Hoi Mar,

Het komt mij allemaal wat geforceerd over, terwijl onze klei-en breiclub tamelijk spontaan ontstaan is. Wat er ontbreekt is denk ik, een duidelijke doelstelling en een beperkt aantal mensen om mee te beginnen. Hoe meer meningen, hoe chaotischer dingen verlopen. Als de formule al staat als een huis kunnen nieuwe leden zich gemakkelijker aan het bestaande concept aanpassen. Alleen al door het feit dat jij geen uitje wil maken en niet naar evenementen wil gaan, terwijl dat in de basis een goed idee leek, distantieer jij je van de rest. Tijdens dit soort uitjes leer je wel de mensen kennen en diegene die jouw bloedgroep zijn blijven vanzelf aan je plakken. Juist in een grotere groep is het gemakkelijker een keuze te maken met wie je wel of niet optrekt.

Eigenlijk ben ik helemaal niet van de clubjes. Omdat je nooit gelijkgestemden bij elkaar krijgt. Wel op cursussen heb je samen iets te leren, een leider en een doel. Als ik terugdenk aan de clubjes waarin ik vroeger gezeten heb, een vrijgezellenclub, Jezus, wat zaten daar kneuzen bij, zeg. Een eetclubje, sjonge, wat zaten daar slechte koks bij zeg, ik vond het allemaal maar een samengeraapt zooitje.

Maar Mar, de wintergriep heeft mij ook in zijn greep. Ik voel me zo beroerd. En toch heb ik mij niet ziek gemeld op het werk. In het weekend doe ik dat al helemaal niet. Gelukkig stuurden de collega’s me wat eerder naar huis, want ik had maar een heel kort lontje. Ik heb een van de allerliefste bewoonstertjes aan het huilen gemaakt omdat ik vond dat ze mij aan het opjagen was. Ik had daar zo”n spijt van! Dus, maar een kort briefje deze keer. Tot de volgende keer.

Groetjes
Moon