Waar en wie?

Wie zijn toch die mensen die wekelijks met hun vrienden in hun design woonkeuken zitten te spijzen?
Hun kookeiland is een paradijs voor mensen die een vijfsterren diner weten te appreciëren, ze drinken met een kennersblik in hun ogen uitgelezen wijnen en wisselen gecompliceerde recepten uit.

Ik kijk geregeld naar woonprogramma’s op tv. Een kookeiland is een must. Persoonlijk lijkt het me een onhandig ding waar je omheen moet lopen om ergens te komen. Mensen die aan de andere kant van het eiland willen keuvelen met de kok, hangen op een hoge kruk tegen het eiland. Soms moeten ook nog mee helpen met koken. Uien snijden, paprika’s in decoratieve figuren snijden en ingewikkelde sauzen maken voor de salade.

Ik denk dat als je gasten vraagt dat deze zich ook gast moeten voelen en niet hoeven te werken. Ik wil als gast helemaal niets merken van het bereiden van het eten. Ik wil gewoon aanschuiven. Aan een gewone tafel. Ik hoef de ontstane troep in de keuken niet te zien. Vroeger was in de keuken eten helemaal niet sjiek. Daar had je een eetkamer voor.

Wie zijn toch die mensen die in tv-programma’s vertellen over hun vrienden die geregeld een vorkje komen prikken. Ze verhalen over de memorabele avonden, de gezelligheid en de overheerlijke maaltijden. Dat alles terwijl ze uitkeken van achter het eiland op de design tuin met koi-vijver en bomen en planten uitgezocht door tuinman Rob van de tv. Het kookeiland is altijd de meest geliefde plek van de hele familie. Ook kinderen schuiven aan en vertellen over hun wel en wee.  Dat allemaal terwijl, in de meeste gevallen, paps staat te kokkerellen. Ze laten de enorme platte tv  voor wat hij is en keuvelen liever met paps en mams. Gezellig! Vooral als familie of vrienden zomaar binnenvallen en mee-eten. Ook de vrienden van de kids zijn altijd van harte welkom.

Wie zijn toch die mensen die op die manier leven? Ik ken ze niet. Eigenlijk ken ik niemand die geregeld kookt voor vrienden en kennissen. Ik ken alleen mensen die kant en klaar maaltijden in de magnetron schuiven. Alleenstaanden die helemaal nooit iets koken, nog geen ei. Ze eten een pizza of iets van de Chinees voor de tv. Uitgeput na een dag hard en stressvol werken. Blij dat ze niets meer hoeven te doen. Joggingpak aan en voor de tv. Dat is alles.

Wie zijn toch die mensen die nog genoeg energie over hebben om het huis keurig op orde te hebben. Hun gasten mogen in alle kamers de smaakvolle inrichting bekijken. Er ligt geen stofje, geen vuile was slingert rond, de nieuwe badkamer is een plaatje. Op alle tijden van de dag en de nacht. Wie zou toch zorgen voor de altijd volle koelkast en voorraadkast?

Wie zijn toch die mensen die tijd hebben om hun vrienden op een zelfbereid etentje te onthalen?

Beste P,

Behalve in de fantasie blijven kookeilanden onbewoond.