Reizen met een (goed) doel (1)

Henk Alards (61) is werkzaam als pedagogisch medewerker. In zijn vrije tijd reist hij graag. Hij leert niet alleen de landen kennen maar ook mensen die er wonen. Dat is een wens van veel reizigers en Henk lukt dat wonderwel.

Heb je al veel landen bezocht?

“De meeste landen in Europa, enkele staten in Amerika, India en Azië. De laatste jaren pakte het zo uit dat ik her en der vrienden heb gemaakt. In 2008 ben ik in Nepal beland en daar heb ik een jonge man van 30 jaar leren kennen, Ekraj genaamd. Hij werkt als manager in een restaurant. Ekraj heeft mij toen de mooiste plekjes van de hoofdstad Katmandu laten zien op zijn motor. Daar is een leuke vriendschap uit ontstaan.”

Hoe ging het verder?

“Ik nodigde hem uit om mij te bezoeken in Roermond. Wij bleven met elkaar mailen en op een gegeven moment kondigde hij zijn komst naar Nederland aan. Dat was even schrikken! Ik moest daarvoor naar de gemeente om een uitnodigingsformulier aan te vragen om daarna een visum te kunnen regelen. Daar hangt een hele procedure aan vast. Ik zou verantwoordelijk zijn voor hem in de tijd dat hij hier zou verblijven. Ik stond dan garant dat hij na de maand vakantie weer terug zou gaan naar Nepal en niet in de illegaliteit verdwijnen. In dat geval zou ik een groot probleem hebben.”

Heb je dat risico genomen?

“Ja, mijn vrienden en collega’s versleten met voor gek! Maar ik had het Ekrai beloofd. Hij is gekomen en is een hele maand gebleven. Voor hem was alles nieuw. We hebben Nederland bekeken, vooral Amsterdam. Hij heeft toen voor het eerst gevlogen, voor het eerst de zee gezien. Hij keek zijn ogen uit op het strand. Volgens hem waren alle mensen naakt. Hij had de tijd van zijn leven.”

Zijn jullie nog steeds bevriend?

“Ik ben hem en zijn vrouw en dochtertje weer gaan bezoeken in Nepal. Toen heb ik met hun een binnenlandse vlucht gemaakt naar het geboortedorp waar zijn ouders nog wonen. Het is een thee-gebied in de middle of nowhere. Zijn vader is hoofd van het plaatselijke schooltje. Hij moet anderhalf uur lopen om bij het schooltje te komen en de kinderen komen ook lopend uit alle windstreken. Er was aan alles gebrek. Daar wilde ik iets aan doen.”

Hoe heb je dat gedaan?

“Eenmaal thuis heb ik geld verzameld bij vrienden en collega’s om toiletten te laten bouwen bij het schooltje. Die waren er namelijk niet. Toen ik genoeg euro’s bij elkaar had, ben ik terug gegaan en heb dat doel kunnen verwezenlijken. Tijdens de Wereld Cultuur Parade in Roermond is Ekraj weer naar Roermond gekomen en in oktober ga ik weer naar Nepal.”