Wie is de baas?

Beste Fiena,

Op een van de schaarse mooie dagen zat ik in mijn tuin te genieten van het zonnetje. Ik heb op een muur in de tuin een soort straatje gemaakt van vogelhuisjes. Door diverse mensen met liefde gemaakt en geschilderd.

Het was nooit mijn bedoeling dat de huisjes ook bewoond zouden worden. Toch gebeurde dat een jaar of vier geleden. In een van de huisjes trokken mijnheer en mevrouw Vink in. Ze maakten met veel ijver het huis tot een thuis en kregen kroost, drie stuks. Dat betekende hard werken om de hele familie een volle buik te bezorgen. Het lukte wonderwel en op een goede dag vlogen de kinderen uit.

Maar toen had ik nog geen kat! Nu wel en ik verwacht dus geen bewoners in het straatje dat er langzamerhand door de leegstand een heel origineel aanzien heeft gekregen.

Dus op die mooie dag zag ik dat ene mevrouw Vink het straatje binnenvloog. Ze bekeek alle huisjes nauwkeurig. Ging op de daken zitten, aan de overkant in de klimop, op de stokjes voor de ingangen van de huisjes en keek nieuwsgierig naar binnen. Ze ging verder en betrad alle huisjes. Ze keek rond en ging voor een tweede bezichtiging het groene huis binnen.

Ze vloog weg. Ik dacht al dat ze mijn straatje had afgekeurd. Maar nee, ze kwam terug met mijnheer Vink. Hij ging meteen naar het groene huis. Eerst op het dak en toen stak hij zijn kopje eens naar binnen. De kat had het stel ook gezien en mijnheer Vink had de kat gezien. Mijnheer had genoeg gezien en vloog weer weg met mevrouw in zijn kielzog.

Dat was het dan, dacht ik. Maar nee, twee dagen later was mevrouw Vink terug en inspecteerde weer het groene huis. Mijnheer Vink bleef op afstand in de klimop zitten. Hij was niet van zins om een pootje dichterbij te komen. Hij was er al tegen zijn zin. Kortom, het werd hem niet, punt.

Mijnheer Vink keek verder dan zijn snavel. Hij zag niet alleen de kat maar ook de kleine stadstuin, de vele mensenhuizen daar omheen, het vervallen straatje. Waar moest hij het eten voor zijn familie vandaan halen? Dat zou iedere dag ver reizen worden. Hoe kon hij zijn jongen beschermen tegen dat roofdier?

Mevrouw zag alleen het huis. Een romantisch groen huisje, zonder buren en groot genoeg voor diverse nakomelingen. Ja, het huis moest nog ingericht worden met zachte spulletjes. Maar dan was het wel hun eigen stijl. Ze zag meteen dat de kat niet zo hoog kon springen en bij het huisje in de buurt kon komen. Het was veilig genoeg. Mijnheer Vink was gewoon te lui om het huis te verbouwen. Vader is blijkbaar toch de baas en ik zag het stel niet terug.

Als ik de programma’s op tv mag geloven gaat het er ook zo aan toe bij de mensen die een huis willen kopen. Moeder ziet alleen dat het huis mooi ruim is, een tuin op het zuiden heeft en een gezellige buurt. Er is een speeltuin in de buurt en veel jonge gezinnen. Ze ziet de nieuwe badkamer al voor zich. Vader ziet alle ongerechtigheden. De slechte afwerking en dat er een te kleine schuur is voor zijn motor en zijn gereedschap. Hij ziet dat er geen vijver is en geen dubbel glas, de oude verwarmingsketel. Vader voorziet veel werk voor hem en dat wil vader niet. Hij wil een ‘instap klaar’ huis. Punt-uit.

Beste U,

Mensen zijn ook dieren.