Op zoek naar romantiek

Beste Fiena,

Een nichtje werd vorige week gevraagd... Precies zoals zij droomde dat het zou gaan. Op de Eiffeltoren, met champagne en een ring met een echte flonkerende steen. Volgend jaar wordt er dus getrouwd. In een geweldige witte design bruidsjurk. Een feest met alles er op en er aan. Haar droom komt uit.

Ik had niet zo’n droom. Ik zag dat hele trouwen niet zitten. Niet omdat ik niet van HEM hield maar de, in mijn ogen, flauwe kul er om heen. Het was in 1969 en het kwam niet in me op om te gaan hokken. Ik ging gewoon trouwen voor de wet én de kerk. Zonder er bij na te denken.

Mijn moeder stelde voor om een zaaltje te huren. Dat wilde ik niet, ik wilde gewoon thuis vieren met een receptie en een ‘kaai sjottel’ van tante Anneke. Ook taxi’s naar de kerk vond ik helemaal niets, de kerk was om het hoekje. Wij liepen er naar toe. Naar het Maria-altaar om de zegen van Maria te vragen, ging me ook te ver. Ik was zwanger dus onbevlekt ontvangen was niet meer mogelijk. Niemand maakte daar een probleem van, het bruidspaar ook niet. We lieten wel uitnodigingen drukken maar lieten na om ze te versturen. Ik kan me niet herinneren dat er vrienden en vriendinnen op ons trouwfeest waren. Alleen familie en schoonfamilie. De spaarzame foto’s werden gemaakt door een zoon van een vriendin van mijn moeder. In zwart-wit, dat vonden we mooi.

Vanwege mijn gezegende omstandigheden was ik vooral zwak, ziek en misselijk. Gedurende de hele H. Mis heb ik vooral zitten slikken om niet te kotsen. Ook het trouwfeest thuis kon ik maar moeilijk uitzitten. Het was echt geen spetterend feest. Een zwager maakte het nog wat spannend door zich zelf op het toilet op te sluiten en van baldadigheid de wc-bril kapot te slaan. Mijn moeder was in alle staten, ik bleef cool. Ik praatte hem weer naar buiten.

Toen was mijn uithoudingsvermogen op. Ik besloot om mijn bed op te zoeken en de boel de boel te laten. Ik vergat helemaal dat de huwelijksnacht geconsumeerd moest worden. Ik liet mijn kersverse echtgenoot en het hele gezelschap verbouwereerd achter toen ik zei: ‘welterusten allemaal en nog veel plezier’ en weg was ik.

Fiena, was dit mislukte huwelijksfeest een teken aan de wand dat het huwelijk zou mislukken?

Beste L,

Het begin en het einde was ellendig, hoe was het middenstuk?