• UIT DE TIJD

Foto's uit een ver verleden vertellen vaak een verhaal. De geschiedenis van een hele familie of van meer leden van een familie. Het is een tijdsbeeld.

Willy Heitzer-Van Herten

Twaalf en een half jaar getrouwd. Alle vijf dezelfde jurk, mooie strik en pijpenkrullen
ARTIKEL DELEN OP SOCIALE MEDIA

Ik ben geboren en getogen aan Kapel in ’t Zand. Wij hadden thuis een slagerij ongeveer tegenover de kerk. Het was altijd hard werken geblazen, ook de kinderen moesten mee helpen.

Ik heb eigenlijk vijf zussen. Mijn zus Truus is drie jaar geleden overleden. Maar we hebben nog een zus gehad, zij heette ook Rietje net als mijn zus die na Truus geboren werd. Dat deed men vroeger. Wij noemden het overleden zusje altijd het eerste Rietje. Zij is maar twee jaar geworden en ze is gestorven aan een oorontsteking. Dus het eerste Rietje werd in 1936 geboren, Truus in 1937, Rietje in 1938, Tilly in 1939, Marly in 1941 en ik, Willy, in 1942.

De slagerij

Wij hadden de broeders en paters van Kapel in ’t Zand als klant en de broeders stonden geregeld op de stoep om te vragen waar het volgende kindje bleef! Mijn moeder was altijd blij als ze kon zeggen dat er weer een kind onderweg was. Veel later konden we daar wel mee lachen. 

Kinderarbeid!

Wij kinderen moesten al vroeg mee helpen in de slagerij. Truus en Rietje hielpen in de winkel. Tilly was te vinden in de worstkeuken. Mijn vader maakte daar de braadworst, gehakt en balkenbrij. Marly en ik brachten bestellingen rond op de fiets. Op zaterdagmorgen lagen er al zo’n 80 bestellingen klaar die weggebracht moesten worden voor school. Zware tassen achter op de fiets door weer en wind. Wij hadden geen armoede, ook omdat we geen personeel hadden maar allemaal meewerkten. Toen de kinderen nog heel klein waren, is er wel personeel geweest. Mijn vader bracht dan soms bestellingen rond en dan mocht ik mee in de mand voorop de fiets. Dat vond ik geweldig.

Ouders

We hadden een fantastische vader en moeder. Wij hoefden niet bang te zijn voor onze vader. Hij huilde met ons mee als we verdriet hadden. Mijn vader is 84 jaar geworden en mijn moeder 89 jaar. Wij hebben een hele fijne jeugd gehad. Ondanks dat we mee moesten helpen in de zaak. Dat vonden wij normaal. Wij woonden boven de zaak. Mijn moeder was heel handig op de naaimachine en zij maakte onze jurkjes zelf. Hoe kreeg ze het allemaal voor mekaar...

De meisjes

Na de lagere school, intern op de Kloosterwandschool en na drie jaar de Aphonsusschool, zijn Truus en Rietje naar de huishoudschool (Mater Amabilis) gegaan. Tilly, Mar-Li en ik zijn naar de Avond Handelsschool gegaan. Drie jaar lang, vier keer per week van zes tot negen uur. We werkten ’s morgens mee in de zaak en ‘ s middags was er dan tijd voor het huiswerk. Maar toch wilde niemand de zaak overnemen. Een andere opvolger werd ook niet gevonden. Ik hou wel nog altijd van een mooi stukje vlees op mijn bord.

VOLG ROERMONDENAAR.NL
WIE WOONDE WAAR IN ROERMOND 1937
TAALGEBRUIK EN CULTUUR IN ROERMOND

Lotte onderzoekt het taalgebruik in Roermond. Ze kijkt daarbij naar verschillende talen en hoe deze door de vele verschillende inwoners van Roermond gebruikt worden in het dagelijkse leven.

Lees verder

TELEFOONGIDS VAN ROERMOND UIT 1906