Ingrid teMeij-Van Borren

Ingrid teMeij-Van Borren (67), familiemens.

Voor wie heb jij respect?

Voor alle mensen die het niet gemakkelijk hebben. Mensen die ziek zijn en veel pijn hebben maar toch de moed er in houden. Mijn beste karaktereigenschap is, denk ik dat ik altijd alles goed geregeld wil hebben. Het moet perfect zijn. Ik kan dagen denken of het wel goed genoeg is wat ik doe.

Wat is het mooiste wat je ooit hebt meegemaakt?

Mijn kleinkind, Tim van zes jaar! Nooit geweten dat oma zijn zo mooi is. Ik was de laatste van mijn vriendinnengroep die oma werd. Ik hoorde de verhalen van mijn vriendinnen en dacht dan: ‘och alweer die verhalen over die kleinkinderen…’. Ik denk dat ik nu nog veel erger ben! Tim woont in de buurt en over een tijdje kan hij zelf naar oma en opa komen. Het is een kleine duvel en hij heeft zijn woordje bij zich.

Is vriendschap belangrijk?

Ja, Als je in de penarie zit zijn je vrienden er voor je. Afgelopen jaar ben ik enkele maken opgenomen in het ziekenhuis. Mijn vriendinnen kwamen me opzoeken en belden geregeld en troostten me. Ik kon bij ze uithuilen. Het raakt me heel diep als vrienden of familie verdriet hebben.

Ben je geworden wat je wilde?

Ik heb nooit het streven gehad om iets bepaalds te worden. Mijn zus wilde al van jongs af aan juf op school worden. Dat is ze ook geworden. Ik had dat niet. Op een gegeven moment ben ik tandartsassistente geworden bij de school tandverzorging. Dat vond ik heel leuk.

Wat zou je ooit nog willen doen?

Ik heb het altijd erg gevonden dat ik niet iets met muziek heb kunnen leren. Een instrument bespelen. Nu is het te laat. Mijn handen kunnen dit niet meer. Ik denk niet dat ik creatief ben. Maar ik vind muziek geweldig en vooral ‘mijn’ mannenkoor. Mijn man Jan is president van het mannenkoor en ik ben voorzitter van Stichting Melieve. Wij ondersteunen het mannenkoor door middel van het organiseren van bijvoorbeeld een kunstmarkt. Verder zit ik in het bestuur van de Vrouwenvereniging, van de Reuma Patiënten Vereniging Roermond e.o. en van Veldeke.

Wat maakt jou gelukkig?

Dat mijn kinderen en kleinkind in de buurt wonen. Ik zou nooit naar een warm land willen emigreren. Dat zou goed zijn voor mijn reuna maar: nooit van z’n leven! Ik ben heel trots op Jan, op mijn kinderen. Ze zijn nooit in aanraking gekomen met drugs en alcohol en ze gedragen zich netjes. Als ik twee miljoen euro zou winnen zou ik de kinderen iets geven, samen op vakantie gaan en misschien een nieuwe auto kopen. Ik zou voor mezelf wensen dat ik helemaal gezond was en ook dat ik heel veel kleinkinderen zou hebben. Daar ben ik echt een oma voor…

Waar ben je trots op?

Als ik bedenk wat ik de laatste jaren gepresteerd heb, vind ik dat heel knap van mezelf. Dat zou ik vroeger niet gedurfd hebben. Bijvoorbeeld het voorzitterschap van de vrouwenvereniging. Wat ik meteen dacht was: dat kan ik niet, dat durf ik niet. De eerste keer dat ik een toespraak moest houden stond ik te bibberen van de zenuwen. Ik sta soms van mezelf te kijken wat ik allemaal organiseer. Het is een overwinning op mezelf.