Truus Janssen

Truus Janssen, ook wel Bluesmama genoemd.

Waar ben je trots op?

Op mijn dochter en de kleinkinderen. Ik heb twee kleinkinderen. Een kleindochter Marie-Manis woont in Australië. Mijn dochter heeft daar gewoond en zij kwam terug na tien jaar. Emy woont nog bij haar moeder. Mijn dochter runt ook een café en ik heb veel respect voor haar.

Welke is je beste eigenschap?

“Ik ben heel meelevend. Als iemand verdriet heeft, huil ik mee. Er komen mensen met hun problemen bij mij en dan heb ik tranen in mijn ogen. Ik ben ook een doorzetter. Wat ik wil, krijg ik in het algemeen ook voor mekaar. Ik maak mijn dromen waar.

Is vriendschap belangrijk voor jou?

Ja, maar ik vind het wel moeilijk om vrienden te krijgen. Ik ben al vaak teleurgesteld. Mijn vertrouwen werd beschaamd. Dat doet pijn. Mijn ervaring is dat ik te vaak uitgebuit ben. Ik zou graag met iemand vriendschap hebben maar dat is moeilijk in mijn situatie. Dat komt omdat ik nauwelijks een privé leven heb. Ik heb wel veel leuke contacten maar een echte vriendschap is toch heel speciaal. Ik denk dat echte liefde bestaat. Je moet de mazzel hebben om deze tegen te komen.

Wat zou je graag nog willen doen?

Als ik stop met werken, wil ik ergens heel rustig gaan wonen. Dan wil ik niet meer in de stad wonen. Ik blijf wel in Nederland. Vorige week was ik in Herkenbosch, daar zou ik best graag willen wonen. Ik heb voorlopig nog geen plannen in die richting. Na mijn 65e verjaardag ga gewoon door met het café. Ik zou niet weten wat ik de hele dag moest doen en ik zou me aan de kant gezet voelen. Ik krijg wel steeds meer last van mijn knieën en daarbij heb ik lastige trappen in huis. Ik zou willen dat ik nog een keer 40 jaar was.

Wat durf je echt niet?

In een kermisattractie! Ik ben ook bang in afgesloten ruimtes. Maar dat hoeft niemand te weten. Wat ik wel heb gedaan is dat ik in 2002 zes weken in Australië ben geweest. Het was geweldig en ieder mens moet het eigenlijk hebben meegemaakt. De natuur is prachtig en ook de mentaliteit van de mensen.

Welke rol speelt cultuur in je leven?

Een belangrijke rol in de vorm van muziek. Ik ben altijd een bluesgek geweest. In mijn huwelijk heb ik dat niet kunnen uitleven. Het kwam er gewoon niet van. Druk met kind en huishouden en ik heb er altijd bij gewerkt. Toen ik 51 jaar was, werd ik werkeloos en heb dit café overgenomen om niet in de steun terecht te komen. Ik heb de muren van het café oranje geverfd en bluesbands een podium geboden. 

Wie zal jou altijd helpen in moeilijke tijden?

Mijn dochter Sofie en mijn zus Margriet. Mijn zus doet echt alles voor mij. Zij is mijn houvast. Ik weet heel zeker dat ik geen man meer wil. Over het algemeen ben ik heel tevreden met mijn leven. Wel af en toe moe. Ik doe nog alles zelf, ook poetsen. De laatste tijd ga ik wat later open. Ook trakteer ik me wat vaker op een bluesfestival. Dat gun ik mezelf.