Marianne Lap

Welke overwinningen op jezelf heb je behaald?

Ik was een stil, verlegen kind.Ooit ben ik op de planken gaan staan, dat was een grote overwinning op mezelf. Later, begin jaren 90, ben ik bij de theatergroep Savannah terechtgekomen. Daar ontdekte ik mijn liefde voor jiddische muziek, de oude muziek van de Oost-Europese Joden. Ik heb een klezmergroep gezocht en ook gevonden en daar heb ik tot 2005 mee opgetreden. Daarna ben ik samen met de pianist, Jesse de Haas, verder gegaan met een recital van liederen van Mordechaj Gebirtig uit Krakau. Deze sociaal bewogen dichter wist met veel liefde en gevoel voor humor ’t leven van alledag in zijn liederen weer te geven. Vorig jaar heb ik mijn laatste concert gegeven, sindsdien zing ik alleen nog thuis! Want zingen blijft een passie voor mij.

Welke herinneringen zijn heel dierbaar?

Laat ik me bij muziek houden: vroeger bij ons thuis werd heel veel gezongen. Mijn moeder zong Schubert liederen. Dat had zij weer van háár moeder. Daar moet ik nog vaak aan denken.

Wat betekent vriendschap voor jou?

Mijn vrienden zijn voor mij heel belangrijk. Ze laten mij in mijn waarde en hebben respect voor mijn opvattingen. Ook durven ze mij ’n spiegel voor te houden. Ze maken m’n leven in alle opzichten rijker en ik voel me veilig bij hen.

Wie bewonder jij?

Mijn jongste zusje. Zij is heel vroeg weduwe geworden en bleef achter met drie jonge kinderen die ze alle liefde en aandacht wist te geven. 

Welke zijn jou frustraties?

Ik heb de neiging om me teveel terug te trekken in mijzelf en voel dat als een tekortschieten naar anderen.

Geloof je in toeval of in het lot?

In alle twee.  Iets valt je toe. Maar je moet er wel iets voor doen. Als je iets wilt bereiken in het leven en je hebt je een doel gesteld dan stel je je open op en zie je eerder de mogelijkheden die je verder kunnen brengen op je pad. Als bovendien het toeval je een handje helpt, is dat mooi meegenomen.

Hoe kom je tot rust?

Ik trek me terug op mijn kamer op zolder en ga tekenen. Ongeveer vier jaar geleden wilden we iets creatiefs gaan doen met een groepje vriendinnen en we zijn toen begonnen met het maken van een prentenboek. In dat jaar heb ik mijn eerste verhaal geschreven en geïllustreerd. Ik beleefde er zoveel plezier aan dat ik er sindsdien mee door ben gegaan!