Je hebt ze in alle soorten. Vrouwen. Maar één eigenschap hebben ze allemaal, ze zijn allemaal uniek in hun soort. Hun persoonlijkheid is de moeite waard om eens onder de loep te nemen. Aan de hand van enkele indringende levensvragen leren we bijzondere Roermondse vrouwen een beetje beter kennen.
De herinneringen die ik deel met mijn vriendinnen van heel vroeger die nog leven Wij halen nog vaak samen herinneringen op. Het is altijd weer leuk en wat de een niet meer weet, weet de ander wel.
Een grote rol. Ik ga heel trouw naar “De Salon”, ik lees veel poëzie en literatuur. Eigenlijk iedere dag. Ik ga ook graag naar concerten en ik luister thuis naar de muziek van Chopin en Beethoven. Maar Limburgse liedjes vind ik ook mooi. Ik hou ook van filosoferen. Ik kom vooral tot rust als ik muziek luister of lees.
Ik hoef ze niets mee te geven, ze hebben al zoveel van zichzelf.
Dat je altijd door moet gaan ook al is het heel zwaar. Ik heb een hekel aan leugens en aan mensen die stiekem zijn, daar word ik heel boos van.
Ik heb nog steeds veel vriendinnen van toen ik nog een kind was. We ondernemen samen activiteiten. Heel leuk! Verder heb ik op donderdag de vaste afspraak met een vriendinnengroep. Daar verheug ik me iedere week op. Verder ben ik heel blij met mijn bezoek. Ik krijg heel veel aanloop.
Die heb ik niet. Ja toch een, dat ik kom te vallen. Ik loop slecht en ik val geregeld.
Te veel om op te noemen. Vooral het slecht lopen en het slecht zien. Ik slaap slecht omdat ik veel pijn heb.
Mijn kinderen en de kinderen van mijn broer en zus.
Nee, ik heb meegeholpen in de schoenenzaak van mijn ouders maar ik wilde altijd al graag in een boekenwinkel werken.
Ik kan het thuis ook heel gezellig maken. Dat kon mijn moeder ook en bij ons thuis waren ze heel gastvrij en dat ben ik ook. Thuis kwamen altijd heel veel mensen over de vloer en bij mij ook.
Het huishouden. Dat leg ik in handen van de gezinshulpen. Ik wil het wel zelf gezellig maken. Ik wil alles neerzetten zoals ik het mooi vind.
Ik kan wel zeggen: verhuizen, maar dat kan toch niet.
Dat van mijn broer en mij op het plat dak bij mijn oma een foto werd gemaakt door een oom. Ik was toen, denk ik drie jaar en mijn broer twee jaar. Het fotootje heb ik nog. Verder dat we naar De Weerd gingen met het hele gezin. Daar troffen we dan de halve buurt. Op zondag kon je aan lange tafels een broodje eten.
Het is te laat om ergens spijt van te hebben. Het is nooit te laat om vrienden om je heen te hebben. Het liefste wil ik dat mensen mij liefdevol en als gastvrij herinneren. Ik hoop dat ik altijd kan blijven doen wat ik wil. Gewoon mijn eigen zin.
Geen enkele.
Een groot feest of een intiem feestje?
Een intiem feestje
Vrienden of familie?
Allebei, ik kan niet kiezen
Tuin of balkon?
Balkon
Bergen of strand?
Het strand
Dorp of stad?
De stad
Joggingpak of avondjurk?
Allebei niet, allebei vreselijk.
Bioscoop of schouwburg?
Schouwburg
Restaurant of eetcafé?
Eetcafé
Kat of hond?
Allebei leuk, maar een kat zou ik wel willen hebben