- AEVE TOES
Goedendag, Bonjour, Guten Tag, Bom dia, Ni Hao, Buongiorno, Buen día, Good day, Salaam, Vitaju, God dag, Strazdvoedje. In "Aeve thoes" komen mensen aan het woord die al jaren ergens anders op deze aardbol wonen en "aeve thoes" in Roermond zijn. Ze vertellen over hun leven in den vreemde, over hun werk, hobby's en de cultuur waar ze mee te maken hebben.
Gerard Boersen
Door Mar-Li Wingens
Vele jaren een vertrouwd gezicht in Roermond als fotograaf van De Trompetter, ging bijna twee jaar geleden in Drachten wonen en was aeve thoes in Roermond.
Onze keuze
Sietske, mijn vrouw komt uit Rottevalle, een klein dorpje vlak bij Drachten. Nadat haar twee kinderen volwassen waren, is zij in 2001 in Roermond komen wonen. Ik woonde van 1996 tot 2001 in een caravan in Herkenbosch en Haelen. Ieder weekend ging ik in die jaren naar Sietske in het hoge noorden. Ons plan was om als mijn werkzaam leven er op zat, naar Friesland te verhuizen. Op 6 december 2012 was het zo ver.
Geen spijt
Drachten bevalt uitstekend. De stad (55.000 inwoners) heeft veel water en natuur in de omgeving en natuurlijk de Waddenzee en Schiermonnikoog vlakbij. Verrukkelijk. Dat wil niet zeggen dat ik Roermond vergeten ben, de mooiste stad van Nederland. Ik heb hier als noorderling (geboren in Hyppolytushoef, vlakbij de Waddenzee) 40 jaar gewoond en heerlijk gewerkt. Ik zou het zo weer overdoen. Ik mis mijn kinderen, het Munsterplein en de Roerkade. Maar heimwee? Nee, dat niet.
Foto’s
Het eerste jaar dat ik hier woonde, heb ik geen foto’s gemaakt. Na 48 jaar had ik er genoeg van. Toen ging het toch weer kriebelen maar anders. Ik maak nu foto’s vanuit mijn gevoel, niet meer in opdracht. Een groot verschil. Ik denk nu soms drie weken na over hoe ik een foto ga maken en bewerken. Ik heb laatst foto’s gemaakt van een rauw ei. Daar ben ik twee weken mee bezig geweest. Ik heb een foto van de Waddenzee gemaakt. Je ruikt gewoon de zee! Ik ben trots op het resultaat. Dit had ik van tevoren nooit kunnen bedenken. Fotografie is nu mijn hobby.
Vrije tijd
Ik kom tijd te kort. Sietske en ik zijn lid geworden van een werkgroep van fotoclub Noorderlicht. We zijn onlangs opgeschoven van een landelijke plek 127 naar plek 17. Dat is toch geweldig? Verder werk ik als vrijwilliger bij het plaatselijke ‘Tafeltje dek je’. Leuk voor mijn contacten en ik doe de routeplanning. Op die manier heb ik de hele omgeving leren kennen. Ik merk dat de mensen hier heel toegankelijk zijn, altijd in voor een praatje. Jongeren zeggen ouderen vaak goedendag, zonder ze te kennen. Dat valt me gewoon op.
Roermond
Ik blijf Roermond bezoeken, kennissen zien. Hier heeft zich een groot stuk van mijn leven afgespeeld. Ik zou zeggen: oant moarn (tot morgen).
