Roman Koolen

Roman Koolen (34) is in z’n eentje het gastgezin voor Otis, een kruising tussen een koningspoedel en een golden retriever, een Doodle. Roman voedt de hond het eerste jaar op en dan verlaat Otis hem om een vervolgopleiding te gaan doen om als hulphond ingezet te kunnen worden. Otis is nu zeven maanden en Roman vindt het steeds leuker worden.

Wat kan een hulphond?

‘Na het eerste jaar gaat de hond intern om alle trucs te leren zoals laatjes openmaken, dingen oprapen, koelkast open en dicht maken, deur openmaken, liftknopjes indrukken en nog veel meer. Als de hond dit kan, gaat de cliënt twee weken intern met de hond aan de slag. Daar leren ze het maatwerk, wat de cliënt precies nodig heeft. Het kan zijn dat de hond kousen aan- en uit moet trekken, een braise uit doen. Zelfs een jas uittrekken. Ik heb ook gezien dat een hond een banaan pelt. Heel voorzichtig met zijn voorste tanden! Of een spuit zetten als de cliënt wel de spuit kan zetten maar niet op het knopje kan drukken. Dat doet de hond dan heel voorzichtig met zijn snuit.”

Waaraan moet een ‘hulphond’ voldoen?

“Deze honden moeten heel graag voor hun baas willen werken. Ze moeten dat leuk vinden anders doet een hond het niet. Ze moeten heel zachtaardig van karakter zijn. Daarbij natuurlijk intelligent. Herders en poedels zijn slimmeriken en een retriever is zachtaardig. Daarom worden deze rassen en kruisingen daartussen gebruikt als hulphond. De honden mogen bijvoorbeeld niet over enthousiast zijn. Als een hond afgekeurd wordt kan hij nog tot een ‘signaal’ hond worden opgeleid voor mensen met epilepsie of diabetes. De hond voelt wanneer er een ‘aanval’ staat te gebeuren. Als niets lukt is er een wachtlijst van baasjes voor afgekeurde honden. Ze zijn natuurlijk wel perfect opgevoed!”

Leg eens en ander eens uit?

Roman: “Ik heb twee jaar in de Ziektewet gezeten en ben uiteindelijk afgekeurd. Ik heb Mutiple Sclerose. Werken zit er niet meer echt in maar ik wilde wel iets doen. Ik ben economisch niet aantrekkelijk maar dan wil ik wel maatschappelijk zinvol bezig zijn. Ik kan dit goed doen met mijn beperking. Als ik moet rusten, doet Otis dat ook. Ik merk dat het ook goed is voor mijn sociale contacten. Ik heb nauw contact met andere gastgezinnen. Bijvoorbeeld een mevrouw in Posterholt, zij voedt een broertje van Otis op. We gaan samen naar collectieve lessen.”

Kan iedereen gastgezin worden?

“Als je dit wilt gaan doen, moet je eerst een vragenlijst invullen. Daarna volgt een intake-gesprek met een begeleider bij het gastgezin thuis. De begeleider beoordeelt de situatie thuis en hoe je in het leven staat. Als er dan groen licht volgt, krijg je de uitnodiging voor twee cursusdagen in Herpen, waar de stichting is. De cursus is puur theoretisch en daarna is het wachten op je gasthond.”

Hoe ging dat bij jou in z’n werk?

“Ik kreeg Otis als pub van acht weken en de eerste tijd komt een begeleider iedere week, deze begeleiding wordt langzamerhand afgebouwd. Ik leer hem bijvoorbeeld poepen en plassen op commando. Ik zeg: pipi’ en hij plast en/of poept. Mensen met een handicap kunnen niet overal poep opruimen, dus de hond moet op een bepaalde locatie zijn behoefte doen.” 

Maar dan, als het jaar voorbij is?

“Het is niet mijn hond, hij is van de Stichting Hulphond. Ik heb een contract getekend. Otis is mijn eerste gasthond en ik heb dus nog niet meegemaakt hoe het is om hem na een jaar af te staan.”