Willie de Kubber

Welke karaktertrekken vallen bij jou op?

“Ik kan van mezelf wel zeggen dat ik goed met mensen overweg kan en ze goed aanvoel. Van alle rangen en standen. Dat heb ik van mijn moeder meegekregen en ik zie dat bij mijn dochter ook terug. Wat ik van thuis ook heb meegekregen is mijn zangstem en mijn moeder kon heel leuk schrijven. Ik zit zelf in een schrijfgroepje. Wij zijn best artistiek thuis. Verder kunnen wij erg genieten van kleine dingen en ik ben heel geduldig. Een zwakke karaktertrek van mij is dat ik moeilijk ‘nee’ kan zeggen en daardoor wel eens te veel hooi op mijn vork neem. Ik ben een beetje bang om confrontaties aan te gaan.

Welke vorm van kunst spreekt jou aan?

“Muziek. Om de twee weken neem ik zangles en ik speel piano. Daarbij zing ik alt in twee koren. Een klein dameskoor. Dat vind ik leuk omdat je in een klein koor heel stemvast moet zijn. Daarnaast zing ik in de Koninklijke Roermondse Zang- en Muziekvereniging en ik zit ook in het bestuur. Op 28 september luidt de vereniging zijn jubileumjaar in. We vieren het 140-jarig bestaan. Er is een groot optreden in de Oranjerie: ‘Voices and feelings’. Dat doen we samen met Guido Dieteren en Wendy Kokkelkoren. We hebben lang gerepeteerd en het wordt echt bijzonder!” 

Wat maakt je gelukkig?

“Mijn man, kinderen en kleinkinderen maken mij heel gelukkig. Maar ook wandelen in de natuur Als ik bijvoorbeeld ’s morgens door de stad fiets, de zon schijnt, de terrassen worden opgezet, de klok van de kathedraal luidt, dan ben ik helemaal gelukkig! Als wij op reis gaan , is dat vooral voor de natuur en een stukje cultuur. Binnen Europa hebben we wel alle landen bezocht. De volgende reis gaat hoogstwaarschijnlijk naar Marrokko. Lijkt me een boeiend land. We gaan het land in en de woestijn niet naar een strand.”

Geloof je in toeval of in het lot?

“In het lot. Niet dat alles al vast ligt. Het lot was heel gunstig voor mij omdat ik in Nederland geboren ben. Ik geloof niet in een God die alles regelt. Ik denk dat toeval niet bestaat.” 

Ben je geworden wat je wilde?

“Ja, uiteindelijk wel. Beroepsmatig had ik wel onderwijzeres willen worden, dat ben ik niet geworden. Ik werd directiesecretaresse. Maar diep van binnen wilde ik het allerliefste moeder en oma worden. Dat is gelukt.”

Waar ben je trots op?

“Ik vind dat ik een doorzetter ben. Ik geef niet snel op. Ik ben blij met mijn talenten en dat ik daar ook iets mee gedaan heb. Verder kan ik goed vergeven, vergeten is iets anders. Ik heb in de loop van mijn leven gemerkt dat als je wrok blijft koesteren, je dat niet los kunt laten. Ik vind dat het leven wel degelijk zin heeft. Je moet anderen helpen als dat kan. Daar heb je zelf ook wat aan, Daar kun je van genieten. Het leven, daar moet je vooral van genieten. Dat vind ik belangrijk, kunnen genieten.