Sophie Smits

Vind jij vriendschap belangrijk?

Vriendschap is essentieel en gaat heel diep bij mij. Een paar goeie vrienden is voldoende. Het duurt wel even maar eenmaal in het hart gesloten, blijven ze daar dan ook. Een luisterend oor is daarbij van belang. Wat mijn wens voor mijn vrienden is dat ze een goed leven hebben. 

Ben je geworden wat je wilde worden?

Mijn vader is bij de “A” begonnen en bij de “A”geëindigd: Apothekersassistente is wel wat voor ons Fietje. Ik was nooit opstandig, dat kwam gewoon niet in me op, dus het werd apothekersassistente. Het vak was leuk maar de witte jassencultuur paste niet bij mij.

Bij de bank kon ik meer geld verdienen, dat was handig. Ik stond op het punt te trouwen en wilde geld sparen om spullen aan te kunnen schaffen. Mijn man Harrie ken ik vanaf de schoolbanken. Hij plaagde me altijd. Daar had ik een bloedhekel aan. Maar: Was sich liebt dass neckt sich! Dus toch met hem getrouwd.

Harrie werd leraar maar vond het niks om altijd tussen vier muren van het klaslokaal te zitten. Hij vond een andere baan en had zijn klanten vooral in Limburg. Wij woonden toen in Brabant, dat was onhandig. We verhuisden naar Heythuysen. Daar zijn we vanuit huis voor onszelf begonnen met een Financieel Advies Bureau. Uit ons jasje gegroeid, verhuisden we naar Neer. 

Onze dochter Lisa zat op balletles in Maastricht en ik bracht haar altijd met de auto. Daarbij kreeg ik op een keer een zwaar ongeluk met de auto en liep een whiplash op. Blij weer te kunnen lopen is de reden dat je me daarom bijna altijd ziet op hoge hakjes.

Zelf autorijden ging niet meer. Goed openbaar vervoer is er in de stad: Het huis in Neer werd daarom verkocht. Het enige wat me goed afging was mooi tafeldekken. Het idee werd geboren. Het woon/winkelpand in de H. Geeststraat werd aangekocht en verbouwd. De serviezenzaak de Tafelaer was een feit. Daarbij is later toen Lisa naar Amerika ging van haar balletzaal een High Tea Room gemaakt. In besloten kring kun je daar genieten van zoete en hartige huisgemaakte heerlijkheden. Want kokkerellen is een grote liefde van mij.

Met veel plezier heb ik 10 jaar deze winkel gehad. De winkel is nu dicht. Wel geef ik nog steeds High Tea’s op afspraak voor gezelschappen van 8 t/m 16 personen, want de Tearoom is gebleven.

Na het opnieuw behalen van al mijn diploma’s werk ik weer gezellig samen met mijn man in ons adviesbureau. Het is anders dan 12 jaar geleden; we zijn het eerste financiële adviesbureau in Nederland dat maatschappelijk verantwoord werkt en ISO26000 heeft. Verder ben ik penningmeester van de straatvereniging West Munster en van de Stichting Roer Om’. Tevens ben ik lid van de commissie van de Roermondse Vrouwenraad die de uitreiking van de Mathilde Haan speld organiseert.

Hoe sociaal ben je?

Wij werken in ons bedrijf op een sociale manier. Wij kijken niet alleen naar de geijkte oplossing maar denken verder. Wij verplaatsen ons in de mensen en bekijken wat de beste oplossing voor hun probleem is. Harrie en ik hebben een belofte afgelegd om het advies dat we geven op een integere manier te doen. Wij werken alleen met verzekeringsmaatschappijen die maatschappelijk verantwoord bezig zijn. Dat hebben we helemaal uitgezocht. Wij willen niet werken met maatschappijen die premies gebruiken voor beleggingen in oorlogsmaterieel. Dat zoiets toch gebeurt is toch verschrikkelijk?

Heb je ergens spijt van?

Ja, ik denk het wel. Graag had ik naar de Detailhandelsschool gegaan. Ik zag daar dat je daar kon leren hoe etalages gemaakt worden. Dat sprak mij aan. Ik deed graag dingen met mijn handen en hoofd. Mijn ouders vonden echter dat ik maar naar de HBS moest. Achteraf maar goed want daar heb ik immers Harrie ontmoet. De grap is dat ik vele jaren later de etalages voor mijn winkel maakte. Onze zoon Rik heeft een zaak in computers en daar maak ik geregeld ook de etalages voor. Dus je komt toch op de plek die voor je bestemd is. Al is het via een hele lange omweg wel in mijn geval door zelfstudie.

Waar heb je een hekel aan?

Aan bijgeluiden. Daar word ik zenuwachtig van. Het geluid van bijvoorbeeld de afzuigkap maakt mij kriebelig. Stampende muziek ook. Ik houd meer van liefelijke geluiden zoals Franse chansons. 

Hoe kom je tot rust?

Ik kom tot rust door bezig te zijn. Bij mij moet alles geordend zijn anders kan ik me niet concentreren. Ik ruim eerst op en dan begin ik pas aan het werk. Aan het apothekersassistentegebeuren heb ik wel een tic over gehouden. Mijn kookrecepten worden op de gram af, afgewogen. Ik heb alle kruiden netjes op alfabet staan, net zoals de potjes in de Apotheek. Ik nodig heel graag mensen uit voor een etentje. Koken is mijn lust en leven. De tafel wordt gedekt met één van mijn vele serviezen.

Hoe kijk je naar de toekomst?

Ik kijk niet zoveel naar de toekomst. Dood gaan we allemaal en dan kijk je eigenlijk te ver. Wel geniet ik van het ouder worden. De natuur vergeet mij niet. Ik krijg ook grijze haren dus hoor ik er helemaal bij. Door grijs te blijven beken ik kleur! 

Welke wensen heb je?

Ik wilde dat ik meer tijd had om te schilderen. Omdat ik zo secuur ben kan ik heel mooi realistisch schilderen. Ik bekijk door een vergrootglas hoe kleuren in elkaar zitten en in elkaar overgaan.  Ik meng net zo lang kleurtjes tot het de juiste kleur is. Daarom doe ik heel lang over een schilderij: drie maanden en soms een half jaar. Als het klaar is kan ik zelf bijna niet geloven dat ik het heb gemaakt.

Wie bewonder je?

Audrey Hepburn, zo’n fragiel vrouwtje en ze kon zoveel. Op latere leeftijd zette zich in voor mensen met kanker. Dat spreekt me heel erg aan.

Wat heb je met natuur?

Natuur vind ik een wonder.  Een wonder van God. Het zit zo mooi in elkaar. Onbegrijpelijk. Ik kan me over natuur verwonderen. Zo bijzonder, zo mooi.